Planner heeft (weer eens) gelijk.
Wanneer er in de huisregels staat dat men verplicht is mee te werken aan het tonen van een identificatiebewijs op verzoek van de beveiliger, dient men dit te doen. Ze zijn dit niet verplicht, echter kan dan de toegang worden ontzegd (dit zal ook in de huisregels staan). Wanneer men dit niet wil, kan men dus gewoon weglopen.
Wat door de beveiliger als
identificatiebewijs gezien wordt, kan inderdaad door de opdrachtgever worden gespecificeerd (en zal afhangen van de doeleinden daarvan). In mijn vakgebied, de horecabeveiliging, accepteer ik altijd ID-kaarten, paspoorten en rijbewijzen. Dit is meestal om te checken of men de minimale leeftijd heeft bereikt of niet. Andere kaarten, zoals studentenpassen / papieren zonder foto, zogenoemde CJP-passen et cetera accepteer ik zelf bijvoorbeeld niet (dat is wat de opdrachtgevers willen).
Ook ik begrijp niet waarom dit topic '
visitatie' heet. Voor beveiligers spreekt men over het algemeen van
visitatie als je het hebt over het onderzoeken van (meegenomen) kleding en bagage, bijvoorbeeld bij evenementen. Bij
'privaatrechtelijke oppervlakkige veiligheidsfouillering' (zo heet dat officieel voor beveiligers) tast men de kleding op het lichaam af om dit te onderzoeken op ongewenste goederen.
Deze termen worden nogal eens door elkaar gehaald (wat ik niet zo vreemd vind, de wet kent bijvoorbeeld "
lijfsvisitatie"). Voor beide geldt dat men hieraan moet meewerken indien zij een horecagelegenheid of evenement willen betreden
én dit in de huisregels staat. Wederom, men kan dit weigeren (al zal dan de toegang worden ontzegd).
'Fouilleren' mag alleen gedaan worden door algemeen opsporingsambtenaren en bepaalde buitengewoon opsporingsambtenaren onder bepaalde voorwaarden, maar het is natuurlijk logisch dat die term gewoon is overgenomen. Dit
kán plaatsvinden
zónder toestemming van de betrokkene.
Privaatrechtelijke oppervlakkige veiligheidsfouillering kan níet plaatsvinden
zonder toestemming van de betrokkene, maar men gaat akkoord met deze handeling wanneer dit in de huisregels staat (en dan staat bijvoorbeeld op het toegangsbewijs of op grote borden bij de entree van een evenement dat men bij het betreden van het (evenementen)terrein toestemt met de huisregels).
Identiteitsfouillering, waar wellicht op gedoeld wordt door de topicstarter, mag alleen (onder bepaalde voorwaarden) plaatsvinden door algemene opsporingsambtenaren en bepaalde buitengewoon opsporingsambtenaren. Beveiligers mogen dit dus
niet.
Hopelijk heb ik dit wat verduidelijkt. Nu we toch bezig zijn..:
Wat ook vaak door elkaar wordt gebruikt in de hedendaagse taal is
legitimeren en
identificeren. In dit geval spreken we van
identificeren (waarbij je je identiteit bewijst). In het geval van
legitimeren bewijs je dat je ergens bevoegd voor bent. Een politieagent kan zich daarom legitimeren met een politiepas om te laten zien dat hij een echte agent is. Dat kan een beveiliger met zijn beveiligerspas ook. (Om het nog ingewikkelder te maken, met je rijbewijs kun je legitimeren dat je een auto mag besturen, maar omdat er veel belangrijke personeelsgegevens opstaan en een foto, kun je je er ook mee identificeren)
En nog meer: het verschil tussen
aanhouden en
staande houden. Meestal wanneer iemand wordt staande gehouden, spreekt men over 'ik ben aangehouden' en kijken ze je vreemd aan als je ze vraagt hoe het op het politiebureau was.
Staande houden houdt in dat je iemand op de plaatst ophoudt met als doel hem of haar te vragen naar zijn of haar identiteitsgegevens. Dit mag een beveiliger
niet. Je mag als beveiliger wel iemand
aanhouden (onder de bekende voorwaarden), puur omdat je als beveiliger een burger bent en daarmee een burgerarrest kunt doen.
Dit bericht iets langer geworden dan gepland, maar kan naar mijn idee in de toekomst een aantal nieuwe topics hierover vermijden en hopelijk draagt het bij aan het juiste gebruik van deze woorden in de toekomst. ©Jochem